عسل طبیعی، عامل ضدمیکروبی و محافظ در برابر پوسیدگی دندان

عسل دارای pH پایین و اسمولاریته (غلظت اسمزی) بالا همراه با ترکیب آنزیمی هیدروژن پراکسید است که باعث خاصیت ضدمیکروبی عسل می شود. استفاده از عسل در پانسمان زخم به دلیل عملکرد ضدمیکروبی آن در طب مدرن رو به افزایش است. همچنین برخی از انواع خاصی از عسل نقش ضدمیکروبی گسترده‌ای در برابر باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک نشان می‌دهند. شرایط محیطی و منطقه جغرافیاییِ منابع گل‌های مورد استفاده باعث ایجاد تفاوت در نوع و میزان فعالیت ضدمیکروبی عسل‌ها است. بر اساس مطالعات عسل پتانسیل استفاده در پزشکی را دارد و محدوده وسیعی از فعالیت ضدمیکروبی با کاربرد درمانی قابل قبول را نشان می‌دهد. عملکرد ضدباکتریایی عسل عمدتا به دلیل هیدروژن پراکسید تولید شده ناشی از آنزیم گلوکز اکسیداز زنبور عسل است. این خاصیت عسل بیشتر وابسته به فعالیت پراکسید و مکانیسم‌های غیر‌پراکسیدی است. بر اساس مشاهدات عسل فعالیت گسترده‌ای در برابر باکتری گرم مثبت و منفی دارد. مصرف عسل طبیعی می‌تواند بهداشت دهان و دندان و سلامت را ارتقاء دهد. اثر “محافظت در برابر پوسیدگی” عسل، مربوط به ویژگی ضدباکتریایی آن است؛ که از رشد باکتری عامل پوسیدگی دندانی جلوگیری می‌کند. در یک مطالعه مشاهده شد که مصرف عسل نسبت به نوشیدن آب میوه، برای بهداشت دهان و دندان ایمن‌تر و کم ضررتر است.

– Meo, S.A., Al-Asiri, S.A., Mahesar, A.L., & Ansari, M.J. (2017). Role of honey in modern medicine. Saudi Journal of Biological Sciences, 24, 975–۹۷۸٫ Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1319562X16301863

– Measurements in Rats. Journal of Food Science, 73(1):H1-7. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18211352